Het begon al goed. De eerste toertocht wordt afgelast omdat het regent op de Weissensee, ja u leest het goed. Het regent op de Weissensee.
Geluk bij een ongeluk is dat het er ook hard kan vriezen en dat we Norbert Jank hebben. Met man en macht worden er 2000 gaten in het ijs van het kleine meer gezaagd met de kettingzaag om het water van de baan te laten lopen. Lijkt wel een combibaan waar het water onderuit moet lopen!!
Met angst en beven blijven we de site van de Weissensee en het weer in Oostenrijk volgen. En het gaat vriezen. De tweede toertocht kan gewoon doorgaan op een super ijsbaan. Het sneeuwt er allen, maar de meeste mensen die 200 willen gaan rijden rijden hem ook netjes uit.
Vol goede moed gaan we de koffers dus maar pakken.
Zaterdagmorgen 3.00 uur loopt de wekker af en het nichtje van mijn vrouw en haar man staan om 4.00 uur voor de deur met de auto en de spullen passen er weer in. Een goede heenreis gehad zonder noemenswaardig oponthoud en we zijn om 16.00 uur op onze plaats van bestemming. Haus Waldblick in Techendorf bij Frau Fian en haar man Horst. Ons appartement is voor ons klaar, dus uitpakken en naar de Weinstube om de avondmaaltijd te bestellen. Over de brug zien we een mooie ijsbaan liggen met de zon er nog net op. Wordt een formidabele week en voor de dames ook gezellig want we gaan niet naar de Dolomietenblick (dan duurt het te lang voor we weer terug zijn op het kleine meer). Als je naar de Dolomietenblick kijkt zien we water trouwens en we hebben onze zwembroek vergeten. Dus blijven we op het kleine meer.
Zondag 8.30 uur, de wekker loopt af en we gaan goed ontbijten, want er moet geschaatst worden. Wat moet je ook weer allemaal aan? Is een lange onderbroek al nodig? Moeten we ook nog wat bescherming voor de waterleiding op doen? Gelukkig hebben we gisterenavond de thermometer op het balkon geplakt en we zien dat het vannacht 12 graden gevroren heeft. Nodige voorzorg dus gewenst. Op naar het ijs. In gesprek met het ijs gaat het uitstekend. Hier en daar wat uitgesleten plekken, maar over het algemeen prima ijs. Op sommige plekken zelfs zo goed dat je blindelings kan schaatsen, geen barst te zien!!!! Mooi zonnetje erbij en als we tegen de middag terugkomen zijn we zelfs een beetje verkleurd. Na de nodige boodschappen en even afspreken in het Weissenseehaus om te eten ’s avonds even een borreltje voor het eten en even de beentjes strekken.
Op maandag eigenlijk hetzelfde ritueel met dien verstande dat we om 16.00 uur in de tent moeten zijn voor de instructies voor onze eerste uitdaging. Je kan vandaag duidelijk zien dat er meer mensen zijn die op de schaats zijn. Je ziet zelfs dat Norbert Jank nog met de spuit aan het werk is om een stuk van het parcours nog mooier te maken. Het gaat vannacht weer 8 tot 12 graden vriezen. Dus gaat helemaal goed komen. Volgens Toine en Dick gaat het een mooie schaatsdag worden waarbij we de assistentie van dokter Rob en zijn team niet veel nodig zullen hebben. In het museum ingericht door de heer van Brakel zien we relikwieën vanaf het begin van de Alternatieve Elfstedentocht met de schaatspakken en mooie foto’s. Daar komen we ook Jelle Timmermans en Harry Diepenmaat van Trios tegen. Verder hebben we Gerrit Waanders, Bart Pierik, Henriette Doeschot en Sandra Scholten nog gezien. Vanavond is het pasta van eigen bodem. De dames hebben een heerlijke pastamaaltijd gekookt en daar kunnen we morgen goed op schaatsen. Na de nodige potjes klaverjassen met wat versterking gaan we iets eerder naar bed dan anders. We hebben namelijk besloten dat we niet in het donker gaan starten omdat we toch de 200 km niet willen schaatsen.
Dinsdagmorgen om 6.00 uur opgestaan en het hele ritueel van aankleden, eten en nummers plakken uitgevoerd. Om 7.50 uur gaan we van start om elk 100 km te gaan schaatsen. Op een of andere manier loopt het iets stroef. Er staat direct al een beetje wind en het is even wennen aan de lange slierten bussen die langs komen. Na een rondje of 4 heb ik de slag te pakken en heb met Ineke afgesproken dat ik 100 km ga rijden en als het om 12.00 lekker gaat tot maximaal 15.00 uur door ga. Na het 8ste rondje merk je dan toch dat dit extra is, maar dan wil je natuurlijk de 125 vol maken. Gelukkig komt er het 8ste rondje een groepje langs wat heel lang werk heeft om mij in te halen. Een beer van een kerel voorop en daar twee dames achter en nog 2 andere schaatsers. Dat past mij wel even tegen de wind in. Ook het stuk wind mee maar even er achter blijven hangen, maar als we dan weer tegen de wind in gaan moet ik toch wel even mijn eigen tempo schaatsen anders loop ik de andere op de hielen. De zon duikt nu ook weg en het is goed dat het 14.45 uur is en ik mag stoppen. Missie volbracht.
De dames die elk rondje keurig na de verzorgingspost op ons hebben staan wachten om ons mentaal te steunen en even de handschoenen vast te houden hebben ondertussen van Jannes gehoord dat de toertocht van vrijdag verplaatst gaat worden naar de donderdag vanwege verwachte weersomstandigheden. Nou dat moet dan maar.
Na een goede douche en eten bij Zimmerman maar weer kaarten. Geen last van stramme benen en door goed te spoelen haal je de afvalstoffen er snel weer uit. Na een goede nachtrust blijkt toch dat we behoorlijk gewerkt hebben gisteren en lijkt het ons verstandig om maar een wandeldag in te lassen omdat we donderdag alweer moeten schaatsen. Het is wederom op woensdag prachtig wandelweer en we lopen een rondje om het kleine meer. Goed voor de ontspanning van de benen en we kunnen en passant ook nog even mee horen hoe het ONK voor de dames en heren verloopt. Hoezo hard schaatsen. We kunnen er gewoon NIETS van. Die mannen en vrouwen vliegen over het ijs alsof er geen barst in zit en als ze er toch een gevonden hebben dan staan ze zo weer op en even aanzetten en ze zitten er weer bij. Kunnen we ook wel eens gaan oefenen in Enschede, vallen en opstaan! Wat wel opvalt is dat de havenploeg uit Amsterdam de enige ploeg is die gehelmd rond schaatst. Heel goed!
Die avond weer een pastamaaltijd bereid door onze eigen dames en wederom niet vroeg naar bed. ’s Morgens bij de start van onze tweede toertocht sneeuwt het ligt. Blij dat we niet om 7.00 uur gestart zijn. Voordeel vandaag is dat er weinig wind is. De baan wordt regelmatig geveegd om de scheuren zo goed mogelijk in beeld te houden. Als het dan echt goed door gaat sneeuwen dan wordt het mij te link en besluit ik om na 75 km te stoppen. Het schaatsen ging trouwens veel lekkerder dan dinsdag. Was beter gewend aan het ijs denk ik. Zelfs de dames zagen dat het beter ging dan op de dinsdag. Zo voelde het ook, maar het was niet verantwoord om door te gaan. Bart Pierik heeft na de 200 van dinsdag toch maar weer 100 erbij geschaatst vandaag. De dames Scholten en Doeschot zouden gaan skiën, maar wij vragen ons af of dat gelukt is met die hevige sneeuw. Gerrit was even naar de dokter, want er zat een ei op zijn knie dat daar niet thuis hoorde. Oh ja Jos Doeschot was er ook en heeft dinsdag met de snelste mee geschaatst voor de 200 en donderdag weer voor de 200. Hoezo beer van een vent. Chapeau! Maar dat geldt natuurlijk voor iedereen die zijn afstand geschaatst heeft.
’s Avonds door de sneeuw naar Holzer om te eten en door de sneeuw, nu al wel erg veel weer terug.
Na weer wat boompjes klaverjassen naar bed om te kijken of er morgen (vrijdag) een alternatieve elfstedentocht voor professionals is. Er zal een baantje van 4 km getrokken worden, zodat de borstels het constant schoon kunnen houden. Watjes?! Wij moesten toch ook op een besneeuwde baan van 12,5 km schaatsen! Nee hoor grapje, wel verstandig zo en voor de toeschouwers wel leuk. Toen we echter ’s morgens wakker werden was er geen geluid van Jannes of Andries en toen we naar buiten keken was wel duidelijk waarom. Er lag inmiddels 80 tot 100 cm verse sneeuw boven op de 40 van gisteren! Dus maar rustig ontbijten en boodschappen doen.
Toen we beneden kwamen waren onze buren samen met Heidi en Horst bezig de auto’s uit te graven en de oprit tot de weg schoon te maken. Waarom? Onze buren wilde naar huis, want morgen kwam er nog minstens net zo veel sneeuw!!!!! Wat te doen. Henry en ik hebben geholpen om de weg en auto’s sneeuwvrij te krijgen en de dames hebben de spullen bij elkaar gezocht en brood gesmeerd. Om 12.00 uur zaten we in de auto met sneeuwkettingen gemonteerd. Op weg naar ….. Oberdorf, want daar stond een camper en een vrachtwagen te kijken of ze langs elkaar konden. Een wandelende passend zei dat haar man in Greiffenburg stond en niet meer naar boven mocht. Keer maar om. Wij toch even wachten en ja hoor er kwam schot in. Bij de benzinepomp de sneeuwkettingen nog even aangetrokken en naar beneden. Spannend met een meter sneeuw links en rechts van je en op een gegeven moment een langzaam rijdende vrachtwagen voor je. Oh, er kwam een taxibusje van Sepp Maier naar boven. De dame moest dus in de achteruit. Dat ging niet helemaal naar wens van de vrachtwagenchauffeur. Dus die eruit en heeft even het busje in de kant geparkeerd, zodat we er langs konden. Eenmaal in Greiffenburg op naar Spittal met een gangetje van 40 km. De linkerkant van de weg stond vol met vrachtverkeer met hier en daar en personenauto ertussen. Wij mochten in elk geval door. Op de oprit van de Taueren autobahn kwamen we tot stilstand. Na ongeveer een half uur ging het rijden, behalve de vrachtauto’s. Na een paar km hebben we de sneeuwkettingen eraf gedaan en ging het iets sneller (60 km). Na de laatste tunnel was de weg zwart. Helemaal geen sneeuw gevallen. Het was inmiddels 16.00 uur toen we in Salzburg waren. Verder naar huis geen enkel probleem en om 1.30 uur waren we weer in Borne. Even een borrel en dan naar bed.
Achteraf hoorden we dat de pas na ons definitief dicht gegaan is en we hebben dus enorm geluk gehad, maar we hebben ook wat gemist. Kijk maar op schaatsen.nl een videootje van de sneeuwpret op de Weissensee. Kortom een enerverende week met heel veel leuke ervaringen. Ik hoop dat er volgend jaar weer meer HIJC-ers en Triossers zijn op de Weissensee, nog gezelliger! En een goede opwarmer voor de Wintertriatlon.
Jos Damhuis
Foto's van Jos Damhuis bij de Weissensee ziet u in ons HIJC foto-album.