26 Januari 2014, zittende in de auto vanuit Italië.

Hallo Clubgenoten,

Op dit moment  ben ik onderweg vanuit Collalbo naar Boekelo. Ons laatste trainingskamp zit erop, een weekje heb ik genoten van een prachtige omgeving met heerlijke winterse omstandigheden waarin trainingen absoluut geen "moeten" maar "mogen" zijn. Deze week diende ter voorbereiding op de laatste serie wedstrijden voor dit seizoen. Voor mij staan er nog een aantal leuke wedstrijden op het programma. Onder andere de Gruno Bokaal. Deze zal volgend weekend plaatsvinden en dit jaar is de Gruno tevens de selectiewedstrijd voor de NK Allround. Nadat ik twee weken geleden in Inzell een hele sterke 500- en 1500meter heb gereden ga ik met vetrouwen de Allroundwedstrijden tegemoet. Ik zie nooit op tegen een 500meter maar ik weet dat mijn kracht ligt op een 3- en 5km. De 3km, waarop ik tevens in Inzell een persoonlijk record reed met 4sec., is de afstand waar ik moet opklimmen in een klassement. Tijdens de race in Inzell heb ik weer mogen ervaren hoe het voelt om een pr te rjiden. Dit was voor mij een kleine twee jaar geleden. En echt waar, ik wist niet zo goed wat ik voelde toen ik over de streep kwam en vervolgens op het scorebord keek.

Ik zal proberen de race kort samen te vatten. Dit was namelijk een van de betere races ooit. En niet alleen omdat ik weer een persoonlijk record reed, er zat ook weer een bepaalde ontspanning. Die ontspanning is de flow waar men wel eens over spreekt. Of dit voor iedereen hetzelfde werkt, weet ik niet. Bij mij werkt het een beetje verdovend. Het is dan net of ik na een aantal ronden pas weer wakker word.

Ik was fel gestart en ik begon met een ronde 30.9. Even voor de mensen die niet in de tijden thuis zijn: de laatste 3000 meters van mij begon ik vaak een seconde langzamer. Al gauw mertke ik dat ik de rondetijden goed strak tussen de 31.5 en 32.5 kon houden. Nu werd het een kwestie van doorbijten...elke bocht weer aan en de rechte stukken een doorgaande slag houden. Aftellen begin ik niet aan maar ik check soms wèl het rondebord om te kijken hoever ik al ben. In goede races heb ik ook al meerdere keren mee gemaakt dat ik me afvraag hoever ik eigenlijk ben. Zó lekker rijd ik dan rond. Aan de laatste twee ronden had ik nog een flinke puik om zo weinig mogelijk in te zakken. Met een laatste ronde 34 hoog kwam ik uit op een eindtijd van 4.05.7.

Ik merk dat ik de laatste weken alsmaar beter word. Ik voel me een tikkeltje sterker worden. Dat "kleine beetje" kan net even uitmaken. Hierdoor kan ik de snelle ronden die nodig zijn op een 3000mtr (31.5) beter vasthouden. Verder aan mij de taak dit proces rustig de kans te geven en soms wat meer uit te rusten dan me lief is. De zogenaamde "taper", rustperiode vóór een wedstrijd, welke voor een belangrijk toernooi zoals de NK en het OKT wel een week lang afbouwen betekenen, zijn niet mjin favoriete weken. Het helemaal tot rust komen doordat de trainingen zo'n 40- tot 60% in omvang afnemen betekent dat er veel tijd is. Tijd waarin ik me soms geen raad weet. Vaak zitten we die weken centraal in een hotel. Het is wel erg prettig om te ervaren dat je écht uitgerust raakt. Dit merk je overal: op het ijs, waar zelf ik, als stayer merk dat ik een bochtje kan doortrappen; de nachten waarin ik afdoende heb met 9 uurtjes slaap en dat je enorm veel zin krijgt om te racen. Dit zijn natuurlijk allemaal positieve dingen waarvoor je een taperperiode inlast.

Daarom zal ik deze week ook weer even gas terugnemen om volgend weekend fit aan de start te staan bj de Gruno Bokaal. Aan zin ontbreekt het in ieder geval niet. Kom maar op met die Allround toernooien, want als ik eerlijk ben, vind ik dat toch wel het mooiste binnen de schaatssport.

Pien Keulstra

Pien Keulstra schaatste tijdens het trainingskamp in Collalbo met een camera op haar hoofd. Zo kan je 2 rondjes met haar meeschaatsen in de buitenlucht!
Bekijk hier de video van Pien.