Inspanningsastma daar zullen de meesten van jullie wel eens van gehoord hebben. De term EILO zegt waarschijnlijk niemand iets. Zo ging het mij ook tot een half jaar geleden, maar helaas gooide de diagnose EILO al mijn sportieve ambities flink in de war. Doordat het een nog vrij onbekende aandoening is, die vaker bij sporters blijkt voor te komen en waar overdosering met astmamedicatie op de loer ligt, heb ik besloten mijn verhaal op papier te zetten.
Zo rond mijn 12e kreeg ik steeds vaker last van benauwdheid tijdens het sporten. Mijn trainingsuren waren wat uitgebreid maar in plaats van vooruitgang ging het steeds minder goed. Ook moest ik elke dag zo’n 25 kilometer fietsen naar de middelbare school en bij tegenwind of mist kreeg ik het benauwd. Omdat ik van jongs af aan al meerdere keren longontsteking en bronchitis had gehad kwam ik weer terecht bij de kinderarts en werd er gestart met astmamedicatie. Verschillende medicijnen werden uitgeprobeerd en de klachten leken wat te verminderen, dus vol goede moed pakte ik het schaatsen weer op. Het ene moment ging het super lekker en reed ik mooie pr’s en een andere keer ging het totaal niet en hing ik met een piepende ademhaling over de boarding. Omdat de kinderarts deze extreem wisselende resultaten ook wel vreemd vond verwees zij mij door naar de kinderarts in Heerenveen waar men in combinatie met de sportartsen en longartsen meer kennis had op het gebied van inspanningsastma, want inmiddels had men de conclusie getrokken dat ik daar last van had. Na een aantal sporttesten in Heerenveen zou er naast inspanningsastma ook sprake zijn van een verkeerde ademhaling tijdens het sporten waarvoor men mij ademhalingsfysiotherapie adviseerde en korte tijd later bleek ik ook nog kinkhoest te hebben. In het begin leken de ademhalingsoefeningen goed aan te slaan maar al snel merkte ik af en toe toch weer dat nare benauwde gevoel net of iemand je keel dichtknijpt. Maar omdat er nog steeds op sportief gebied vooruit gang was werd er niet of nauwelijks aandacht aanbesteed. De klachten pasten bij inspanningsastma, de kinkhoest zou inmiddels over moeten zijn dus ik moest het er maar mee doen. Tot afgelopen zomer.
Met regelmaat had ik het weer extreem benauwd en omdat ik er ook doorlopend verkouden bij was ging ik meerdere keren naar de huisarts. De astmamedicatie werd een beetje verhoogd want waarschijnlijk was dat het probleem, ik was immers inmiddels geen kind meer. Maar ondanks de aanpassing in de medicatie werden de klachten alleen maar erger. De huisarts verwees me door naar de longarts en die verhoogde de medicatie nog verder. Maar ondanks dat ik inmiddels een dosering medicatie kreeg om u tegen te zeggen bleef ik benauwd en kreeg ik bovendien ook nog veel last van bijwerkingen. Tevens bleek ik voor de tweede keer kinkhoest te hebben. Via mijn ademhalingsfysiotherapeut kreeg ik het advies om contact op te nemen met dr. Jean Driessen, sportarts o.a. bij OCON Hengelo en gespecialiseerd in astma en inspanning gerelateerde longproblematiek. Hij gaf na het eerste onderzoek al aan dat het waarschijnlijk geen inspanningsastma is waar ik last van heb maar EILO (Exercised Induced Laryngeal Obstruction), een vernauwing van de luchtpijp door inspanning gerelateerde strottenhoofdklachten. Inmiddels is deze diagnose bevestigd door tijdens een inspanningstest met een cameraatje dat via de neus werd ingebracht het strottenhoofd te bekijken. Tijdens de test bleek dat bij flinke inspanning mijn stembanden niet open blijven staan maar dichtklappen en mijn luchtpijp volledig afsluiten.
Eindelijk weet ik de echte oorzaak van mijn benauwdheidsklachten, maar daar ontstond ook meteen het volgende probleem. Enkele vormen van EILO zijn te opereren maar helaas de vorm die ik heb niet. Ook weet men uit onderzoek of ervaring nog niet of en hoe de klachten op stemband niveau te verhelpen zijn, maar in Bergen (Noorwegen) is er inmiddels een onderzoeksteam mee bezig. Mijn ademhalingsfysiotherapeut die uit interesse bij het onderzoek aanwezig was wilde mij hier graag in ondersteunen en na overleg tussen hem en het artsenteam in Noorwegen ben ik als proef gestart met een heel nieuwe manier van ademhalingsfysiotherapie (een soort krachttraining voor de spieren rondom de stembanden) Ik houd voor de artsen alles bij in een trainingsdagboek in de hoop dat deze aanpak blijkt te werken voor deze vorm van EILO. Door mijn interesse in medisch onderzoek wil ik hier natuurlijk graag aan meewerken maar liever had ik dat niet als patiënt gedaan. Ik moet afwachten of de therapie het gewenste effect heeft en of ik ooit mijn ambities op schaatsgebied (marathons) weer op kan pakken. Ik hoop het natuurlijk van harte omdat dat de sport is die ik geweldig vind om te doen.
Zelf wil ik me daar in elk geval nog een paar jaar de kans voor geven en er alles voor doen. En anders zit een carrière switch met goed getrainde stembanden richting de Voice of Holland er misschien nog in. Maar voor nu zeg ik: Tot ziens op de ijsbaan of skeelerbaan.
Chantal Huizing