Het winterseizoen zit alweer achter ons. En dus is het tijd om terug te kijken naar mijn eerste seizoen in de landelijke beloften competitie.
Mijn seizoen begon zaterdag 22 Oktober in Amsterdam. Na een zomer trainen met de toppers van de Marathongroep was het dan eindelijk zover, mijn debuut in het beloften peloton. Voor de start, tussen dit toch wat grotere peloton dan ik gewend was, had ik mijzelf één ding voorgenomen, uitrijden. En dat was al een hele uitdaging, kwam ik ook later in het seizoen achter. Het verschil in niveau met de daarvoor gereden competitie was vooral in de breedte groot.
De eerste wedstrijd was in een woord te omschrijven: “Indrukwekkend”. Het evenement was groots opgezet op de Jaap-Eden Baan. Daarnaast stond niemand minder dan Sven Kramer aan de start. Dit was een bijzondere gewaarwording, in één wedstrijd rijden met een van de grootste schaatsers uit ons land. Mijn eerste wedstrijd verliep goed, ik kon relatief goed meerijden op het zware buitenijs van Amsterdam. Helaas zat er tijdens de eindsprint niet veel meer in het vat en ben ik geëindigd als 44e. Een debuut waar ik zelf tevreden over kon zijn.
Gedurende het seizoen bleek het wel dat het niveau een stuk hoger lag dan bij de NO-competitie, meedoen om de winst zat er namelijk niet in. Ik neem jullie mee in een aantal hoogte- en dieptepunten gedurende het afgelopen seizoen.
Om maar met het slechte nieuws te beginnen, laten we het hebben over Enschede. Dit was de 2e marathon van het seizoen. Dus na Amsterdam zat de moraal er goed in. Omdat dit natuurlijk de thuisbaan is, en veel vrienden, familie en collega’s in de omgeving wonen, stond er veel publiek langs de kant voor mij. Maar helaas liep de wedstrijd niet zoals ik had gehoopt, na in het begin van de wedstrijd op kop van het peloton te hebben gereden, kwam ik ten val in de 3e ronde. Hierdoor kwam ik op een achterstand te liggen van ongeveer 150-200 meter. Na te zijn gevallen en zonder schade weer op te zijn gestaan, ben ik de achtervolging gestart. Helaas kwam ik niet meer in de buurt en betekende dit het niet uitrijden van mijn thuiswedstrijd, een behoorlijke domper.
Maar mijn seizoen heeft ook hoogtepunten gekend. Een voorbeeld daarvan was Deventer. De gemiddelde rondetijd lag niet hoog met 33.7 maar toch was de koers hard. Ik bleef gedurende de wedstrijd fris en richting het einde van de koers heb ik nog een aantal ronden in de aanval gezeten, eerst alleen en daarna met 2 kompanen. Helaas mocht dit niet baten en werden we een aantal ronden voor het eind teruggepakt, maar het feit dat ik actief kon “meedoen” in de wedstrijd smaakte naar meer en gaf veel moraal.
En meedoen in meer of mindere mate, dat wordt dan ook het doel voor het komende seizoen. Na een seizoen te hebben meegereden in de competitie, heb ik ervaren hoe het is om bij de beloften te mogen rijden. Ik kan met een tevreden blik terugkijken op het afgelopen seizoen.
Komend seizoen ga (en mag) ik dit avontuur nog een jaartje doortrekken. Deze zomer ga ik samen met de nieuwgevormde wedstrijdgroep, mijn uiterste best doen om mij optimaal voor te bereiden op de aankomende winter.
Ik wil graag de HIJC en zijn sponsoren bedanken voor het mogelijk maken van dit avontuur bij de landelijke beloften. In het speciaal wil ik ELKA-Install bedanken voor de steun van o.a. het lenen van de bedrijfsbus zodat ik bij de wedstrijden kon komen.
Tot in de winter!
Lasse