Woensdag

Voor het derde jaar op rij vertrekken we weer richting Collalbo! De weersvoorspellingen voor de heenreis zijn een stuk beter dan vorig jaar, dus we vertrekken weer om zeven uur s ochtends. Omdat het aantal inschrijvingen dit jaar wat minder was, hebben we ook andere schaatsverenigingen aangeschreven of er liefhebbers waren om mee te gaan. Er waren immers toch nog plekken over. Zo gaan we met een groep van 10 HIJC'ers en een verdwaalde OIJC'er op pad. De reis verloopt voorspoedig en rond half zeven komen we aan. We zien de baan dus niet zoals vorig jaar in het licht, maar ook in het donker is het weer een fijne aankomst!

We settelen ons en dan begint iedereen wel een beetje honger te krijgen. We bestellen pizza's voor elf personen. Via de telefoon krijgen we te horen dat ze al over een kwartier klaar zijn. Dit lijkt ons wat optimistisch, maar niet veel later komen de pizza's inderdaad al binnen. En ze smaakten heerlijk. Naast goed ijs maken, kunnen ze ook goed pizza's bakken op de ijsbaan.

Na het eten gaan we even chillen en een spelletje spelen. We krijgen nog bezoek van Bobs dochter Jade en een van haar ploeggenootjes en al vrij vroeg duikt iedereen het bed in.

Donderdag

De volgende dag kunnen we om 10.00 uur het ijs op. Het Fryslân development team is er ook en daarnaast wordt er ook een ISU camp georganiseerd met kinderen uit vijf verschillende landen. Het is dus wat drukker dan we gewend zijn, dus het is even zoeken naar ons plekje op de baan. Gelukkig hebben we ook dit jaar weer training van Nicola Mayer. Ze laat ons even wat rondjes rijden om te kijken wat voor vlees ze in de kuip heeft. Al snel blijkt dat ze weer net zo streng is als andere jaren. De groep moet (natuurlijk) dieper zitten en er wordt ook hard gewerkt aan een goede bijhaal van de schaats. Omdat er ook goede ploegen zijn die perfect ijs willen, is er halverwege de training nog een dweil. Het weer is werkelijk fantastisch dus we kunnen lekker in het zonnetje genieten tot we het ijs weer op kunnen.

De zon blijft goed aanwezig, dus na de training zoeken we een terrasje op en drinken we daar een al dan niet opgepluste warme chocolademelk. Na een lunch met lekkere broodjes (waar ook dit jaar weer te veel van wordt besteld door iedereen), maken we nog een mooie wandeling naar de erdpyramiden, terwijl Henk en Peter nog wat inkopen doen. Vanuit de wandeling kunnen we meteen door naar de volgende training op het ijs, waarbij ieder z'n eigen ding doet.

Na de training is het eten al gauw klaar, volgens goed Nederlands gebruik zitten we om kwart over zes al aan tafel. Na het eten wordt er wat gelezen, spelletjes gespeeld en gaan een heel aantal ook chillen in de sauna. Dat chillen neemt vooral Joost erg serieus. Hij waagt zich na het saunabezoek tot twee keer toe in een wak in de bevroren zwemvijver. Er is niemand die hem dit na doet. 

Vrijdag

Dag twee in Collalbo begint weer lekker rustig. De ochtendtraining hebben we voor onzelf en een aantal waagt zich aan een redelijk pittige intervaltraining. Je merkt toch ook weer dat op hoogte de inspanning wat heftiger is dan op zeeniveau. Je moet de rust wel een beetje aanpassen en en gelukkig worden we daar meteen bij geholpen. Ook nu is er namelijk weer een dweil tussendoor met een heerlijk zonnetje. We nemen plaats tegen de muur van een gebouwtje en hopen dat de zamboni zo lang mogelijk over z'n rondjes doet. We merken dat we echte recreanten zijn als de rest van de andere teams al lang en breed weer op het ijs staan en wij nog lekker even blijven zitten.

's Middags hebben we weer training van Nicola. Ze heeft geregeld dat we om 15.00 uur de baan op mogen terwijl de andere ploegen een uur later mogen. We hebben daardoor dus ook wat minder tijd tussen de trainingen door, de meesten relaxen daarom wat bij het huis, maar een aantal neemt nog het treintje met de mooie uitzichten naar Oberbozen. 

Dat de training naar 15.00 uur is gezet heeft twee voordelen. We hebben het uur nagenoeg voor onszelf en er is nog een lekker zonnetje. We vermoeden dan ook dat dat laatste voor Nicola een reden was om de training te verplaatsen. Nadat er gisteren goed aan de techniek is gewerkt, acht Nicola ons in staat tot een heuse sprinttraining, met startjes. Het grootste gedeelte van de groep doet dit nooit dus het is wat onwennig, maar iedereen doet goede pogingen om zo snel mogelijk weg te starten. Na de start moeten we drie keer zo snel mogelijk een 500 meter rijden. De Collalbo 2025-groep is helemaal klaar voor de clubkampioenschappen!

Na de training volgen we weer het gebruikelijke programma van Chocomelk drinken, chillen, eten (maken), spelletjes spelen (bedenk maar even wat een worm in de noordzee is) en naar de sauna. Iedereen is wel onder de indruk dat Joost wederom het ijskoude water in stapt. 

Zaterdag

Op de laatste dag is er net als het eerste jaar weer een wedstrijd waardoor we 's ochtend niet het ijs op kunnen. Ander jaren leren dat dat geen straf is, want we kunnen ook nog de berg op om te skiën, snowboarden of wandelen. Ook dit jaar is het weer weer perfect. Het is gewoon warm en bij de wandelaars gaan al snel de jassen en truien uit. Er ligt iets minder sneeuw dan vorige jaren, maar de uitzichten blijven magisch. Ook boven op de berg genieten we meerdere malen van een hapje en een drankje in het zonnetje op het terras. Moe en voldaan gaan we weer naar beneden.

Dat betekent echter niet dat we met de beentjes hoog gaan. We kunnen na de wedstrijd een laatste keer op het ijs. De meesten gaan nog wel even afscheid nemen van de baan waar we zo lekker hebben kunnen schaatsen de afgelopen dagen. Een aantal doet nog even 25 rondjes om het af te leren. Als iedereen afscheid heeft genomen van het ijs en fris is gedoucht, gaan we uiteten en zit iedereen weer aan de pizza en wienerschnitzel. Het smaakt allemaal heerlijk en de porties zijn ruim. Vooral de stukken taart als toetje zijn meer dan genoeg. Na het eten speelt een aantal nog een kort spelletje en daarna pakt iedereen de paling in.

Zondag

De volgende dag ontbijten we lekker vroeg om zeven uur en stipt volgens planning vertrekken we om acht uur weer naar huis. In de auto kunnen we nagenieten van wederom een heel leuke Collalboreis. Iedereen heel erg bedankt voor de leuke dagen!