We hebben dit jaar gekozen om met Hemelvaart weg te gaan zodat we optimaal van het lange weekend kunnen ‘genieten’. Donderdags rond 13;00 uur vertrokken wij naar Stavelot met maar liefst 4 auto’s. Wat een luxe voor 8 personen. Na een rustige reis bewonderde iedereen het huis dat de organisatoren (Bas & Jasper) via Airbnb hadden geboekt. Helaas stond oud en authentiek gelijk aan schots en scheef. Plafonds, vloeren en muren, niks was er recht. Hier hebben we gelukkig verder weinig last van gehad. Een van de organisatoren had heel goed nagedacht over een paar racefietsen die ook nog mee moesten. Hij sprak als volgt; ‘ik dacht als we een huisje hebben kunnen de fietsen ook wel ergens staan’. Dat kon uiteindelijk voor de badkamer!
Na een goede maaltijd, een paar borden pasta per persoon, maakten wij ons op voor een eerste ronde op de fiets. De route werd al wat ingekort, gezien de tijd die we nog over hadden voordat het donker zou worden. Met het nodige oponthoud onderweg, bleek het inkorten van de route een goede keuze. Tijdens het fietsen begon het te regenen maar gelukkig was dit de eerste en ook direct de laatste bui. Uiteindelijk een mooie ronde van een ruime 50km ‘ingefietst’ voor de horrortocht van vrijdag. Dat belooft wat…
Vrijdagochtend begonnen we met een goed ontbijt voor onze, eerdergenoemde, horrortocht. Een paar echte sportmannen hadden havermout nodig om goed voorbereid op pad te gaan. Aan de diversiteit bij het ontbijt lag het in ieder geval niet. Een klein uurtje na het ontbijt stond iedereen klaar om weg te fietsen. Alle fietsshirts volgepropt met sportvoeding van Vision Sports. Klaar voor een route van maar liefst 160 km en 3000 hoogtemeters, inclusief een verrassing waar niemand vooraf vanaf wist. We zijn namelijk de Olympisch Kampioen Greg van Avermaat tegengekomen. Al met al een lekker tochtje, hoewel acht uur op het zadel nooit ‘lekker’ is. We hebben wel de tijd genomen voor een tweetal welverdiende pauzes op het terras met een drankje en zelfs een gebakje.
Na de tocht konden we een voor een douchen. Allemaal gedoucht, fris en met het haar in de plooi (behalve Jorick, hij ging het hele weekend voor een out-of-bed-look), gingen wij op zoek naar een leuk restaurant om onze verbrandde calorieën van het fietsen er weer bij te eten. Zo kwamen er spareribs, schnitzels en gerookte ham op tafel. Als dessert nog een dikke sorbet om het af te maken. Aan eiwitten geen gebrek!
De volgende ochtend hadden wij het wel verdiend om een uurtje langer te blijven liggen. Op de planning een tocht van 90 km. Echter vond de helft van de groep 70 km ook wel lang genoeg dus splitsten we de groep in tweeën. Het was mooi weer en de zon brandde er goed op en zorgde voor rode armen. Zo werd Jorick omgedoopt tot Roderick. Hoogtepunt van de dag was de LA Redout. Vanaf nu vernoemt naar Laurens Achterkamp (LA) die als een bezetene naar boven is gefietst. Bovenaan helemaal kapot dacht hij maar aan één ding; een foto als bewijs.
Na het fietsen was het tijd om lekker uit te rusten, voor de slappelingen onder ons, die de 70 km fietsten, begon dit met een Radler op de bank die op de stoep voor het huis stond. Er was een georganiseerde tocht langs ons huis uitgezet. Met onze Radler in de hand en wat muziek daarbij, was het genieten hoe de mensen naar boven aan het ploeteren waren. ‘s Avonds hebben we de nodige calorieën weer aangevuld door flink wat pannenkoeken naar binnen te werken. Daarna lekker op de bank met de beentjes hoog onder het genot van een Belgisch speciaal biertje gekregen van onze gastheer.
De laatste dag breekt aan en de laatste klimmen liggen alweer op ons te wachten. Ruim 50 kilometer nog in het verschiet. Het zou al snel heel warm worden dus het was aangenaam om toch even een uurtje eerder op de fiets te stappen. Na een mooi, warm en pittig rondje konden wij de boel inpakken om richting Hengelo te gaan. Wachtend op de borg van het huis kwam de laatste verrassing van het weekend voorbij. Tom Dumoulin reed een trainingsrondje en kwam, net als de toertocht van zaterdag, langs het huis en vloog letterlijk omhoog. Alsof het niks was. Een paar minuten daarna vertrokken wij richting het mooie Twente. We reden Tom voorbij, of in ieder geval, normaal zou je er voorbijrijden. LA deed het net even anders en ging op dezelfde snelheid naast Tom rijden zodat bijrijder Roderick (Jorick) nog even een plaatje kon schieten voor in het fotoboek.
Organisatie bedankt voor het geslaagde kamp, Vision Sports bedankt voor de sportvoeding en alle marathonners die mee waren ook bedankt voor de gezelligheid!!
Jorrit Extercatte