Kun je het jezelf voorstellen? Je bent 17/18, je hebt een hele goede zomer gedraaid en een nog beter voorseizoen. Je rijdt elke wedstrijd persoonlijke records en plaatst je zonder moeite voor de Noord Oost en Landelijke selectie wedstrijden. Stiekem begin je te dromen of het NK er ook nog in zit, tot dat het noodlot toeslaat. Je raakt vermoeid, hersteld slecht en bent altijd moe. Eigenlijk wil je niks liever dan hele dagen slapen. Ik ben Thijs Grootte Bromhaar en dit is mijn verhaal over 3 jaren van blessureleed.
Het begon allemaal 2 jaar geleden, ik was in vorm en het ging technisch ook steeds beter. Kort gezegd ik was lekker bezig, totdat ik moe werd. Ik kon uren slapen en dan nog steeds moe zijn. Na een bloedonderzoek bleek dat ik waardes van pfeiffer in mijn bloed had, dit duidde erop dat ik een virus onder de lede had. Ik heb nog mee gedaan met het NK marathon en landelijke selectie wedstrijden, maar de resultaten vielen tegen en de teleurstelling was groot. Dit heeft mij doen besluiten om het seizoen vroegtijdig te beëindigen.
Van dat virus heb ik nog maanden lang last gehad en pas in september ging het weer beter. Veel te laat, want het schaatsseizoen stond op het punt te beginnen zonder dat ik ook maar enigszins in vorm was. Naarmate het seizoen vorderde ging het met mij ook steeds beter. Ik reed zelfs weer PR’s op de korte afstanden. Totdat ik tijdens de training bij het sprinten een ijzige pijn voelde in mijn kuit. Ik wist gelijk dat het mis was en ik kon niet meer op mijn been staan, mijn groepsgenoten ondersteunde mij naar de boarding waar ik voor mijn gevoel wel een uur heb gelegen. Die zelfde avond nog ben ik bij de fysiotherapeut langs geweest en hij kon mij gelijk vertellen dat ik een spier had gescheurd en dat het einde seizoen was voor mij.
Hierna zag ik het schaatsen niet meer zitten en het woord stoppen spookte vaak door mijn hoofd. Maar ja stoppen, waar stop je dan mee? Met de sport die je zo leuk vindt. Dit was voor mij geen optie en halverwege het zomerseizoen heb ik ervoor gekozen om minder explosief te trainen en mijzelf aan te sluiten bij de ijzeren longen van de marathongroep. Dit bleek een uitstekende beslissing en naar een moeizame start door wat veranderingen in mijn privé situatie (werk/deeltijd opleiding) had ik mijn draai gevonden. Echter was mijn inhoud nul, ik had geen conditie meer en kon ook geen kracht meer overbrengen. Dit veranderde allemaal toen het schaatsseizoen begon. Ik kon lekker mee rijden in de trainingen en pakte zelfs wat puntjes bij mijn eerste paar marathonwedstrijden. Alles ging goed totdat het weer zo laat was, tijdens de marathon in de bouwput genaamd Thialf moest ik uitwijken voor een valpartij. Op dat moment voel ik een knak in mijn knie, maar vol adrenaline schaatste ik door tot dat het echt niet meer wou. Wederom geblesseerd, blijkbaar was die knak mijn knieschijf die naast mijn knie was gekomen. Hier zou ik een paar weken last van hebben, maar die paar weken werden maanden en uit een MRI bleek dat ik een spier in mijn knie had gescheurd. Weer einde seizoen.
Je zult wel denken waarom schrijft hij dit, nou dat zal ik vertellen. Op dit moment ben ik nog herstellende en mag ik als ik geen pijn heb een beetje sporten. Voor een sporter is niks frustrerende dan niet te kunnen sporten. Mijn doelen van de afgelopen seizoenen kwamen telkens weer te vervallen, terwijl ze niet eens zo ambitieus waren.
Enerzijds wil ik mijn ei kwijt, anderzijds wil ik ook een punt maken. Ik zie dat er de laatste tijd veel schaatsers geblesseerd zijn, vooral door pech. Geluk kun je afdwingen, pech overkomt je. Dus ga niet bij de pakken neerzitten zoals ik deels deed, maar ga ervoor dan komt alles goed. Ik stond op het punt om te stoppen, maar mede door mijn groepsgenoten heb ik besloten dit niet te doen. Dan pas weetje wat je aan elkaar hebt. De kachel moet misschien even op de waakvlam, maar de volgende winter laait de vlam weer volop. Ben je geblesseerd, heb je pech en zie je het schaatsen niet meer zitten. Denk er dan aan dat je niet de enige bent en het kan altijd erger.
Ik ga er deze zomer helemaal voor en mijn doel van aankomend seizoen is minimaal 1 podiumplek bij de marathon. Wat is jouw doel?