Afgelopen vrijdag vertrokken 25 leden van de wedstrijdgroepen en 5 begeleiders naar Tecklenburg. We reden in 3 groepen richting Duitsland: Groep 3 ging er meteen als een speer vandoor met Raymond en Ronald als begeleiders en groep 1/2 in 2 groepen vlak achter elkaar met Jan, Wim en mijzelf als begeleiders.
De reis verliep voorspoedig en na 45 km kwam de eerste stop waar Elly en de vrouw van Jan ons al aan het opwachten waren met heerlijk koele sportdrank. Na een tijdje kwamen de rijders van groep 3, die een paar extra lussen hadden meegepakt, ook aan.

Jan had geregeld dat we bij een cafeetje in de buurt onze bidons mochten bijvullen. Geen overbodige luxe, want het begon al flink warm te worden. De cafebaas had er vast niet op gerekend dat hij 30 keer 2 bidons moest voltanken en zijn wc werd gelijk bestormd door alle dames die natuurlijk meteen moesten plassen. De stamgasten die om 12 uur al uitgebreid aan de borrel zaten daar vonden het wel vermakelijk allemaal.

De materiaalproblemen van groep 1/2 begonnen met een terloopse opmerking tegen Bas. “Jouw band is wel erg zacht.” Oh, die is lek. Meteen even een nieuw bandje er omheen, wat beslist niet gemakkelijk ging omdat de buitenband maar heel moeizaam weer in de velg kwam. Na een tijdje worstelen konden we weer onderweg, maar het lekkebanden-virus had ons nu in de greep want binnen korte tijd hadden waren er nog 4 banden die vervangen moesten worden.
Inmiddels was het wel behoorlijk warm geworden, vooral op de stukken weg waar je tussen het mais reed voelde je de wind als een fohn langs je heen gaan.
Het landschap werd steeds glooiender en we kwamen in de buurt van Tecklenburg. Net toen we wilden beginnen aan DE klim kwam de ketting van Luc muurvast tussen zijn voorste bladen. Weer een hoop geworstel, maar na een tijdje hadden we hem los en konden het laatste stukje met 2 pittig klims naar de jeugdherberg afleggen.

Al met al een mooie tocht. Goed te doen voor iedereen en ondanks het vele wachten was de sfeer prima en werd er gezellig gekletst.

De jeugdherberg zag er prima uit en na een lekkere pasta maaltijd ging iedereen wat kletsen, tafeltennissen en een balletje trappen. ‘s Avonds keken we met verbazing naar de vele mensen die met een kussentje onder de arm naar de musical in het naastgelegen buitentheater kwamen kijken. Een groots spektakel waar wel 2000 man op af kwam. Helaas waren de kaarten erg duur en mochten we niet even komen spieken naar het gebeuren.

Zaterdag begon al vroeg. Tot mijn verbazing zag ik dat een paar jongens hun matras op de gang hadden gelegd omdat het in de kamers wel heel warm was geweest.
Monique kwam met Julia om als volgauto achter ons aan te gaan en Marijke kwam speciaal vlak na haar vakantie om mee te fietsen.
Na een prima ontbijt smeerde iedereen wat brood voor tussen de middag en daarna konden we op weg. Groep 3 reed met Ronald en Raymond een aparte route en wij gingen voor een tocht van ongeveer 70 kilometer in de omgeving van Tecklenburg. Jan en Jeroen hadden uitstekend voorwerk verricht, want de route bracht ons langs prachtige klimmetjes en veelal over mooie rustige wegen.
Heuvel op was voor de echte klimgeiten het teken om er volle bak tegenaan te gaan waarna we bovenop elke heuvel weer bij elkaar kwamen om samen verder te rijden. Vooral de klimmen naar “de steenfabriek” en “de tv-toren” waren lekker lang en mooi om te doen. Helaas ging Wim zijn derailleur kapot en moest hij de rest van de tocht in de volgauto meerijden.

In Bad Iburg hebben we nog genoten van koffie en enorme stukken appelgebak. Kennelijk op hetzelfde terras als waar de groep vorig jaar had gezeten. Zo’n grote groep die zomaar even langs komt is natuurlijk best een ding voor zo’n cafeetje waar het normaal heel rustig is. Het leek wel een zwerm sprinkhanen die neerstreek. Na de zoveelste bestelling was alle appeltaart op. De eigenaresse verzocht ons dan ook om volgend jaar even een mailtje te sturen als we van plan waren om weer te komen.

In de middag gingen we naar het zwembad. Heerlijk de verkoeling opzoeken en gezellig kletsen op de ligweide. Wel moesten we op tijd weer terug zijn, want er stond nog een droogtraining op het programma. Er was even wat licht protest, want de fietstocht die ochtend zat nog in de benen, maar Wim had een prima training voorbereid en de groep werkte deze uitstekend af. (allemaal toppers!)

In de avond ging een groep nog naar het centrum (keurig aan de cola op het terras) en hebben we naar het onweer in de verte gekeken. Uiteindelijk begon het nog wat te regenen en was het in elk geval iets koeler om te slapen. (deze keer geen gangslapers)

Zondag was het tijd om de spullen op te ruimen en wat later dan de dag ervoor vertrokken we voor de laatste tocht. Er stond een ronde van ongeveer 30 km op het programma met daarna een korte maar pittige tijdrit heuvel op. De groep was duidelijk wat moe en ook een beetje terughoudend om volle bak te gaan rijden met de tijdrit voor de boeg, maar het was toch weer een gave rit. Het was de bedoeling om met de 3 groepen bij elkaar te blijven, maar wij raakten de rest al snel kwijt door haperende navigatieapparatuur. Jan en Jeroen zorgden er vanuit de volgauto voor dat de anderen ook een mooie tocht reden terwijl wij verder gingen over de prachtige uitgestippelde route.

Maaike kreeg onderweg een lekke band. De jongens vonden het belangrijker om hun krachten te sparen voor de tijdrit dan om even te helpen, dus met vereende girl-power werd het binnenbandje vakkundig vervangen.

Klimgeit Rick kon zich niet bedwingen en reed met een big smile vol gas elke berg op. Dat moest hij bij de tijdrit wel bekopen, want hij reed hem wat langzamer dan we van hem zouden verwachten. Die tijdrit was kort, maar gemeen zwaar. Het begon vrijwel vlak om in anderhalve kilometer steeds steiler omhoog te gaan. Prachtig om te zien dat iedereen na zo’n zwaar weekend nog het uiterste gaf om een goede tijd neer te zetten.

Wat hebben we toch een leuke club dat we met deze groep jongeren en zo’n sportief en gezellig weekend van kunnen maken.

Heel veel foto's en filmpjes kun je hier vinden.

Wim, Jan en Jeroen bedankt voor de organisatie en prima voorbereidingen.
Wegbrengers, ophalers, meefietsers en andere hulpen ook heel erg bedankt.