Want goed beschouwd is het vanaf mei een uitdaging. Eerst mogen we als groep training geven aan de jeugd tot en met achttien. Maar wel op anderhalve meter! En owee, dan dreigt de BOA met een bekeuring. Net een beetje gewend aan deze situatie mag een week later de hele groep alweer trainen, want samen sporten is gezond en maakt de samenleving weerbaar (ook tegen Corona). Hoewel dat in november opeens weer heel anders ligt. Maar goed, politici blijven een wispelturig volkje en beslissingen zijn toch vaak dagkoersen.
Vanaf juni zijn we weer gaan fietsen en leek het allemaal op een normale voorbereiding op het schaatsseizoen. maar wel met die voortdurende dreiging van het Corona Spook. We hebben ons vaak afgevraagd of wel wel aan schaatsen toe zouden komen. Maar de zomer is goed verlopen; we hebben goed kunnen trainen en bij de meesten gold dat de vorm elke week werd aangescherpt.
Het eerste moment dat we weer op de corona-feiten zijn gedrukt was het moeten afzeggen van het trainingskamp in Tecklenburg. De jeugdherbergen in Duitsland waren niet geopend voor grote groepen. Dat hebben we opgevangen met een lang trainingsweekend vanaf ons eigen clubgebouw, met een gezellige BBQ op zaterdagavond. En iedereen sliep thuis, misschien iets minder gezellig, maar corona-proof.
Met goede moed, en ook wel een beetje spanning, was het afwachten of we konden gaan schaatsen. En toen het bijna zover was en iedereen in de starthouding stond, was er een conflict tussen de ijsbaan en de baanvereniging. Met als gevolg toch weer het programma omgooien, want je wilt wel graag de opgedane vorm in stand houden. Dus nog maar wat extra droogtrainingen en een individueel programma. Maar na twee weken was er eindelijk groen licht en kon er geschaatst worden.Door een aantal is ook maar meteen de gelegenheid te baat genomen om een wedstrijd te rijden met zelfs al hier en daar een PR. De zoete vruchten van een zomer ploeteren.Helaas was het ook nu van korte duur.
Op dit moment is er sinds enige tijd weer sprake van twee wedstrijdgroepen. De jongelui onder de achttien en de volwassenen. De jongste groep mag drie keer in de week schaatsen op ons reguliere uur, dus voor hun veranderde er gelukkig weinig. Wel is het nadeel van het ontbreken van wedstrijden. Maar ondanks dat er geen direct doel is, wordt er met veel inzet en focus getraind. Wat dat betreft verdienen ze een groot compliment voor hun gedrevenheid!! De volwassen-afdeling van de wedstrijdgroep moet het doen met de beschikbare uren tijdens de gewone openstelling. Er is een ware run ontstaan op het 18.30-uur waardoor er wel eens mis wordt gegrepen.Maar ook hier zie je de wil om er het beste van te maken.
Wat ik als trainer jammer vindt is dat we zo versnipperd bezig zijn. Natuurlijk is het fijn dat we kunnen schaatsen en we weten er steeds wel weer een mouw aan te passen. Maar met elkaar beter worden is soms wel erg lastig. Hopelijk krijgen we in januari weer de mogelijkheid om toch weer wat wedstrijden te mogen rijden, zodat alle arbeid toch nog in klinkklare munt kan worden omgezet.
sportieve groet,
Raymond Leverink