In tegenstelling tot andere jaren was het vertrek dit jaar pas op zaterdag, omdat de jeugdherberg nog vol zat op vrijdag. Hierdoor misten we wel een wedstrijddag, namelijk de zaterdag, maar hadden wel een extra trainingsdag. Kortom, elk nadeel heeft ook een voordeel.
Sinds de overkapping van de baan in Inzell is het rustiger in de Gunda Niemann-Stirnemannhalle. De toppers verkiezen Inzell boven Erfurt. Enerzijds is dat jammer want zo hebben in het verleden HIJC-ers wel eens een wedstrijd tegen Ireen Wüst gereden. Anderzijds is het wel rustiger op het ijs.
Omdat de wedstrijd op zaterdag al op tijd was afgelopen konden wij na een lange reisdag al even proeven aan de Erfurtse ijsvloer. Altijd even wennen want het ijs glijdt toch anders dan in Enschede. Heel luxe, want wij waren de enigen die er schaatsten. Je voelt je dan toch wel erg bevoorrecht. Een warme(!) en lege hal voor je eigen cluppie.
Zondag was de eerste en enige wedstrijddag. Traditiegetrouw wil iedereen graag laten zien wat ze in hun mars hebben. Dat leidt dan meestal tot teleurstellingen op de 500 meter. Als je te graag wil ga je vaak langzamer. Ingewikkeld gedoe toch dat schaatsen. Maar mooi is dan te zien dat de tweede dagafstand bijna bij iedereen een mooie revanche op levert.
Zondagmiddag hebben we met de groep Erfurt bezocht. Het was prachtig weer en wat is er leuker dan een droogtraining in hartje stad. Vooral omdat de kathedraal op een hoge heuvel ligt en er dan gratis 60 traptreden op je liggen te wachten. Ideaal voor wat oefeningen in dij opzitten, etc. Na vier keer de trap te hebben beklommen werden aangesproken dat we "te luid" waren. Wat bleek. Er was een mis gaande en de pastoor had moeite zich te concentreren op de preek. Of we onze spieren op een andere plek verder wilden afbeulen. Na nog wat startjes te hebben geoefend op de heuvel van de citadel was het tijd voor een ijsje in de stad. En zo zat de eerste trainingsdag er alweer op.
Maandag en dinsdag verliepen vrijwel gelijk. Opstaan, ontbijt om acht uur, klaarmaken voor de ijsbaan, inlopen, schaatsen en weer terugwandelen naar de herberg. Ondertussen bij de Netto nog even de voorraden aanvullen. Dan weer lunchen, even luieren, naar de ijsbaan wandelen, inlopen, trainen, weer naar de herberg wandelen en avondeten. Is dat nu leuk; JAZEKER! Want ook dit jaar was de sfeer op het trainingskamp weer super.
Woensdag was het alweer tijd om huiswaarts te gaan. Omdat we geen gebruik konden maken van de kamers in de herberg, moesten we alles op tijd schoon hebben. Dat ging prima, zodat we netjes om 10.00 uur op het ijs stonden. Na nog een trainingsblok tot 12.00 uur was het tijd om huiswaarts te keren. Moe en voldaan.
Bij deze wil ik nog even Jelle in het zonnetje zetten voor het regelen van alle zaken: Dank je wel!! Verder een speciaal bedankje aan Cindy Lammertink, die ons dit jaar weer opnieuw wilde ondersteunen. Daar zijn we erg blij mee.
We hebben een goede basis gelegd voor een mooi schaatsseizoen. Gezien het aantal PR's dat inmiddels is gereden sinds Erfurt is dat goed gelukt.
Namens de trainers,
Raymond Leverink