Naar hoofdcontent

Sponsors bedankt!

Pien Keulstra van (Jong) Oranje (deel 15): Door: Pien Keulstra

Als redactie van het clubblad zijn we natuurlijk benieuwd naar schaatsverhalen van iedereen. Maar zodra er clubgenoten zijn die het (HIJC-)blauw voor het oranje wisselen, dan kloppen we nog wat indringender op de deur. Op die manier vonden we Pien Keulstra bereid om ons te berichten van haar ervaringen met Jong Oranje. Hierbij het vervolg.

Pien Keulstra van (Jong) Oranje (deel 15)

Beste Clubgenoten,

We zitten inmiddels in Maart 2013. Het schaatsseizoen is bijna ten einde en het winterse weer heeft inmiddels ook al een aantal keren plaats gemaakt voor mooie zomerse dagen. Dat maakt dat ik vaker de fiets weer pak om buiten te gaan fietsen. Of zoals van de week: Ik zou een rondje gaan hardlopen en ik kon mooi gelijk met papa op. Hij zou immers ook een rondje lopen. Toen we al een eindje op weg waren en ik bedacht hoever ik mee wilde gaan, was ik nog zo lekker bezig dat ik besloot de ronde mee te lopen. Papa en ik hebben anderhalf uur heerlijk rustig door het Buurserzand gelopen en genoten van het mooie weer. Alles om ons heen leek wakker te worden. Mijn zusje verwoordde het mooi: ‘’het is net of alle oude mensen ook weer uit hun winterslaap komen.’’ Ik merk aan mijzelf ook dat ik me beter voel bij mooi weer. Voor mij is het tot nu toe een seizoen geweest waarin ik weinig heb geschaatst. Ik heb in ieder geval weinig wedstrijden gereden. Dus de titel van dit stuk: Pien Keulstra van (jong) oranje heb ik dit jaar niet echt eer aan gedaan. Over het schaatsen heb ik dan ook niet zo veel te vertellen. Op het feit na dat ik begin februari nog een wedstrijdje heb gereden in Enschede. Puur als training. Ik was benieuwd of het ‘’gevoel’’ wat ik op elk moment van de dag voor de geest kan halen: namelijk ‘’het lekker rondjes toeren en de slagen in de bocht versnellen’’ nog op het ijs kon leggen. Tijdens de race had ik jammer genoeg al in de gaten dat dit niet het geval was. Natuurlijk waren mijn verwachtingen niet al te hoog gespannen. Maar je verwacht nog wel enigszins met een lekker gevoel je ronden te rijden. Dit was niet zo en dat vond ik oprecht jammer. Maar ook niet meer dan dat . Want wat wil je als je zelf hebt besloten drie maandjes terug te gaan naar het thuisfront om daar als het ware te resetten. Ik heb me er dus snel bij neergelegd. Die dag heb ik wel het besluit genomen dat het ik het niet leuk vond om me nog te laten zien op de NK junioren afstanden te Groningen. Ondanks het mindere seizoen op de schaats heb ik wel genoten van de tijd die ik op de ijsbaan heb doorgebracht. Zo vroeg Jelle Bok, trainer van een van de pupillengroepen op dinsdagavond, mij om een keertje mee te komen kijken bij zijn pupillen. Dit soort uitstapjes, om het maar zo te noemen, vind ik erg leuk. Als ik het enthousiasme van de kids zie, besef ik maar al te goed dat plezier gewoon het allerbelangrijkste is. Je ziet acties van de kinderen waarvan je nu zelf denkt: ‘’goh, dat zou ik nu nooit meer doen.’’ Een mooi voorbeeld is wel het wegschaatsen van de kinderen nadat ze een oefening hebben opgekregen. De eerste reactie is vaak . .sjoef . .en weg zijn ze!

Als kind deed ik ook niks anders. Samen met een paar schaatsmaatjes van mij werd er altijd een wedstrijdje gedaan wie het eerst de oefening had afgewerkt. Naarmate we ouder werden, veranderde dat natuurlijk wel. Wat me ook nog goed bijstaat, zijn de trainingen waarbij Herman Bruggink kwam kijken hoe wij technisch onderlegd waren. Als hij kwam kijken deden we altijd extra goed ons best en waren de wedstrijdjes onderling even niet van belang. Maar lol, dat hadden we altijd!

Daarnaast heb ik ook veel pelzier van het kijken naar mijn zusjes op het ijs. Als ik hen een wedstrijdje of training zie rijden geniet ik daar ook van . Daarom ben ik de NK Allround in Den Haag ook wezen kijken. Ik ben van mening dat ik als zus natuurlijk niet teveel aanwijzingen aan hen moet geven. Dat zou alleen maar verwarrend zijn en als zus ben ik niet degene die ze dat moet vertellen. Maar als ik iets zie waarvan ik denk dat het anders of beter zou kunnen, confronteer ik ze daar soms wel mee. Dan vraag ik ze of ze het bewust zo doen en wat zij ervan denken. En hier komen mooie gesprekken uit voort. Zo hadden Jan Woelders en ik laatst een mooi gesprek over onze kijk op bepaalde technische aspecten. We waren het erover eens dat ieder zo zijn eigen punten heeft die hij/zij als erg belangrijk vindt in de schaatsbeweging. Daarnaast leert de een beter door na te doen en leert de ander beter door iets te horen. Vaak bedoelen trainers ook hetzelfde alleen komt het niet over bij de pupil. Als een ander het vervolgens net iets anders uitlegt, kan het zo ineens wèl overkomen. Wat mij betreft is de kunst van goed training geven ook het hameren op die technische punten en het net zo lang doorgaan en vertellen op verschillende manieren totdat de pupil het begrijpt.  Ik ga nu met alle gretigheid volgend seizoen tegemoet. Ik heb er goed aan gedaan om drie maandjes terug te keren naar Twente maar ik zou ook graag in april weer naar Heerenveen gaan om me daar vervolgens voor te bereiden op de komende winter. Ik zal alles wat ik dit jaar, maar ook de vorige jaren heb opgepikt, meenemen om ervan te leren .Ik heb gewoon onwijs veel lol in het schaatsen. Ik wil de aankomende zomer gebruiken om mijzelf weer op een goed niveau te brengen. En waar ik dan komend seizoen sta, dat weet ik niet. De toekomst zal het uitwijzen. Op dit moment voel ik me alweer stukken beter en sterker dan het moment dat ik naar huis terugkeerde in December. Ik denk dat ik de ‘’reset-knop’’ heb gevonden. Aan mij nu de taak dit door te zetten, te genieten van het schaatsen en het sporten in het algemeen en verder zoeken naar iets wat ik naast de sport wil blijven doen. Dat is nog niet zo makkelijk. Ik heb de afgelopen periode mooi van alles kunnen uitproberen. Van een meeloopdag met een student/ oud klasgenoot Fysiotherapie tot een open dag op Saxion waar ik de studie Stedenbouwkundig ontwerpen in Deventer nog heb overwogen. Kortom, ik heb een heel brede interess . Daarnaast kan ik met mijn boerenverstand ook nog bedenken dat een combinatie van een voltijd studie naast topsport zo goed als niet te maken is. Zeker de studie Fysiotherapie vergt veel praktijkuren waarbij ik gewoonweg op school aanwezig zal moeten zijn. Ook met de vele medewerking die ik op Saxion wel zal krijgen, is dit nog niet voldoende om al mijn studiepunten binnen te halen. Ik zal dus opzoek moeten naar een alternatief .Wellicht een deeltijdstudie. Het liefst zou ik iets doen wat een beetje aansluit op mijn sport. Ik vind het vak Fysio- en podotherapie gewoon erg interessant. Maar als dit niet mogelijk is zal ik verder moeten zoeken. Ik ben hoe dan ook van plan om iets naast de sport te hebben. Misschien zijn er onder jullie nog wel mensen met ideeën? Ik sta altijd open voor suggesties.

Pien Keulstra

  • Aantal weergaven (4310)
Mocht u het niet eens zijn met de publicatie van een foto kunt u dat per e-mail kenbaar maken aan de webmaster (webmaster@hijc.nl). De foto wordt dan zo snel mogelijk verwijderd.