Vooral wanneer er ijs op de Combibaan ligt zie je George de hele dag in de weer, bij voorkeur met de Zamboni. 

Tubantia (Tim Nijhof) schreef een mooi artikel over George en zijn Zamboni:

Volop schaatspret in de voorbije dagen op de ijsbaan aan de Van Alphenstraat. Daar doen George Bouret en de onderhoudsploeg van de Hengelose IJsclub het
voor. Bouret, bijna 40 jaar lid van HIJC, is schaatstrainer, ijsmeester en groot fan van de Zamboni.

Bij wie hebben jullie dit ijs besteld? 
„Dat komt vanzelf. Noem het een vervroegd kerstcadeau. We prepareren de ijsbaan met zo’n vijftien mensen. Allemaal grijze duiven, haha. Edie Bruns is coördinator. Er zit een leidingsysteem onder de baan, met een pomp, van waaruit water wordt opgepompt. Samen met anderen bedien ik de pomp. Luc Heemskerk en ik zijn de ijsmeesters. We besturen de Zamboni, de ijsdweilmachine.”

Een fenomeen?
„Zeg dat wel. De Zamboni doet het werk van tien man. Ik mag er graag op zitten. Anderen zeggen soms: niet doen, de machine maakt het ijs te zacht. Maar het gaat nooit mis.”

Wat is het effect van een paar dagen schaatsijs?
„Alleen donderdag al, toen we open gingen, waren er 500 mensen. Prachtig. Vroeg uit de veren, ijsbaan klaarstomen, extra schaatstrainingen geven. Zo gaat het. De club regelt de kaartverkoop, chocomel, schaatsverhuur. Een korte, maar super intensieve periode. Op dagen zoals deze merk je hoe hecht we bij HIJC zijn.”

Jij doet het liefst de technische dingen bij de club?
„Ja. Ik kom ook uit die hoek. Ik werkte bij Thales, zat in de technische dienst van IJsbaan Twente. Een ijsmeester moet kunnen improviseren. Een voorbeeld: door putten in
het leidingstelsel ontstonden wakken in het ijs. Verbouwen is te duur. Dus hebben we de putten met planken dichtgetimmerd. Probleem
opgelost.”

Wanneer gaat Hengelo de strijd om de eerste natuurijsmarathon van het jaar aan?
„Die ambitie is er niet. Hengelo ontbeert de faciliteiten die Haaksbergen heeft: ruimte voor publiek, voldoende parkeerplekken en een goed uitgerust clubgebouw. Onze kantine is puur nostalgie. Maar ook een oud gebouw, dat energie vreet. Letterlijk en figuurlijk. Met een club vrijwilligers geven we de boel eens in de zoveel tijd een nieuwe lik verf. Er ligt een plan voor een nieuwe entree, samen met tennisvereniging Weusthag. Dat is al heel wat. En we koesteren natuurlijkonze schaatsbaan. Als de juiste ingrediënten aanwezig zijn, is die van Enschede-kwaliteit.”
- Tim Nijhof - 

Foto: Reinier van Willigen